Programowanie strukturalne

Programowanie strukturalne to programowanie bardzo często stosowane przez doświadczonych programistów (dla amatorów okazać się może jednak zbyt dużym wyzwaniem, biorąc pod uwagę ich aktualne umiejętności oraz doświadczenie). W tym przypadku nadrzędnym celem jest skonstruowanie danego programu, a dokładniej rzecz ujmując jego struktury w taki sposób, aby odpowiadała ona możliwie jak najbardziej strukturze stanowiącej rozwiązane danego problemu. Choć dla wielu laików może się wydawać to dość skomplikowane, to jedna w rzeczywistości programiści posiadający choćby podstawową wiedzę i minimum doświadczenia doskonale wiedzą o co chodzi. Skuteczne programowanie strukturalne nie może się nigdy obejść bez systematycznego użytkowania odpowiednich poziomów abstrakcji. Te poziomy muszą być wdrażane całkowicie zgodnie z wdrażaniem poszczególnych etapów programowania. Zarówno w przypadku programowania strukturalnego, jak i w wielu innych przypadkach zawsze proces tworzenia programu należy rozpocząć od ogólnego jego opisu, który dopiero odpowiednio rozwijany będzie na kolejnych etapach pracy. W tym przypadku idealnie znajdzie swoje zastosowanie powiedzenie ”od ogółu do szczegółu”. Tu warto wspomnieć o tym, że programowanie strukturalne i programowanie obiektowe (choć nie wiedzieć czemu oba zbyt często są ze sobą mylone) dość znacząco się pomiędzy sobą różnią. Największa w tym przypadku różnica polega na tym, że w przypadku programowania strukturalnego wręcz obowiązkowe dla programisty jest zastosowanie pewnych podstawowych struktur sterujących. To bardzo duże znaczenie ma między innymi iteracja, czyli powtarzanie instrukcji w pętli do momentu w którym zostanie spełniony warunek iteracyjny. Podstawy programowania strukturalnego obejmują również możliwość realizacji poszczególnych instrukcji programu w zależności od jego stanu. Ten typ programowania w podstawowym ujęciu nie może się obejść także bez struktur takich jak sekwencja (chodzi tu o wykonywanie poszczególnych instrukcji w odpowiedniej dla nich kolejności), pętla, podprogram oraz instrukcja (występująca w bardzo wielu rodzajach takich przede wszystkim jak instrukcja przypisania, wprowadzania/wyprowadzania danych, warunkowa, wyboru, złożona, procedury). Głowna idea strukturalnego programowania mówi o tym, że jednym z najbardziej kluczowych zadań w tym przypadku dla programistów jest wymuszenie poniekąd konieczności opisania najważniejszych w danym przypadku danych strukturalnych. Ten tym programowania nie może się również obejść bez bardzo dokładnego przemyślenia całej struktury programu, który właśnie jest przygotowywany. W programowaniu strukturalnym bardzo często wykorzystuje się instrukcję goto, czyli instrukcję bezwarunkowego skoku. Jest to instrukcja pozwalająca na przeniesienie sterowania do wskazanej linii kodu lub miejsca oznaczonego etykietą. Nie jest to instrukcja zbyt skomplikowana w zastosowaniu, to jednak w bardzo wielu konstrukcjach związanych z programowaniem strukturalnym sprawdza się niemal idealnie.